Op 28 november 2006 heeft de Kantonrechter Groningen geoordeeld dat een werkgever volledig moet kunnen vertrouwen op de integriteit van de werknemer, zeker als deze is belast met verkoopactiviteiten. Herhaalde diefstal c.q. verduistering c.q. zonder toestemming gebruiken van zaken uit de serviceshop levert een dringende reden voor ontslag op staande voet op, ook als het gaat om zaken die een relatief geringe economische waarde vertegenwoordigen.
Casus: een servicemedewerker bij een tankstation heeft een blikje cola, een flesje Fanta en een Twix uit de shop meegenomen zonder deze zaken af te rekenen. Vervolgens wordt nog op video vastgelegd dat zij een volgende dag twee flesjes uit de koeling haalt, terwijl zij op een andere dag een candybar heeft gepakt. De werkgever ontslaat haar op staande voet.
Overwegingen kantonrechter: Bij de beoordeling van de gerechtvaardigheid van een ontslag op staande voet dienen de omstandigheden van het geval, in onderling verband en samenhang, in aanmerking te worden genomen. Daarbij zal de ernst van de dringende reden moeten worden afgewogen tegen de persoonlijke omstandigheden van de werknemer. Relevant in dat verband zijn de duur van de dienstbetrekking, de wijze waarop de werknemer de dienstbetrekking heeft vervuld en de gevolgen van het ontslag. Ook als de gevolgen ingrijpend zijn, kan een afweging van de persoonlijke omstandigheden tegen de aard en de ernst van de dringende reden tot de conclusie leiden dat het ontslag op staande voet gerechtvaardigd is.
In onderhavige kwestie oordeelt de kantonrechter dat de bedoelde belangenafweging in het nadeel van de werknemer dient uit te vallen. De werkgever dient te kunnen vertrouwen op de integriteit en loyaliteit van haar werknemers, dat is haar vaste beleid. Als dat vertrouwen wordt geschonden, dient het belang van de werkgever te prevaleren boven dat van de werknemer. De bewezen gedragingen geven aan dat er hoe dan ook sprake van herhaald ernstig verwijtbaar gedrag, dat kan worden aangemerkt als dringende reden. Dat de artikelen van geringe economische waarde zijn doet aan het oordeel niet af. Het ontslag op staande voet houdt derhalve stand.
Deze uitspraak is na te lezen op www.rechtspraak.nl onder LJN: AZ5336
Lees ook:Postbode verliest zijn baan door ongeadresseerd foldermateriaal weg te gooien.
Lees ook:Om ontbindingsprocedure te bepleiten mag een werknemer klanten benaderen
Lees ook:Spreekplicht en zwijgrecht sollicitant
Lees ook:Niet voldoen aan voorschriften levert dringende reden op
Lees ook:Werknemer houdt zich niet aan veiligheidsvoorschriften: ontbinding zonder vergoeding
Dit is weer zo’n typisch geval waar je je van af kunt vragen of dit wel bij de rechter terecht had moeten komen.
Om te beginnen is het verspilling van belastinggeld.
Verder hadden beide partijen dit toch op een behoorlijke manier zelf kunnen oplossen. Je kunt die werknemer toch gewoon vragen om de kosten van de waren te vergoeden. Of je kunt met werknemers afspreken dat alleen bepaalde speciaal daarvoor beschikbaar gestelde voedingswaren voor consumptie van werknemers bedoeld zijn. Of je kunt werknemers aanbieden om met korting producten te kunnen kopen in de shop.
Er zijn zoveel oplossingen, dat op staande voet ontslaan gewoon een uiting is van je eigen frustratie als werkgever. Daarnaast wat moet je als werkgever met jezelf doen als je producten uit je eigen winkel pakt, waar werknemers bij zijn? Je geeft dan toch zelf het voorbeeld. En voor jezelf stellen, dat het jouw producten zijn, is als werkgever denk ik niet de slimste houding. Want dan creëer je juist een houding bij werknemers dat ze zich niet verantwoordelijk voelen. Daarnaast, als het goed is, is een deel van de verkoopprijs van het product bedoeld om de salarissen te betalen.
Dit is weer zo’n typisch geval waar je je van af kunt vragen of dit wel bij de rechter terecht had moeten komen.
Om te beginnen is het verspilling van belastinggeld.
Verder hadden beide partijen dit toch op een behoorlijke manier zelf kunnen oplossen. Je kunt die werknemer toch gewoon vragen om de kosten van de waren te vergoeden. Of je kunt met werknemers afspreken dat alleen bepaalde speciaal daarvoor beschikbaar gestelde voedingswaren voor consumptie van werknemers bedoeld zijn. Of je kunt werknemers aanbieden om met korting producten te kunnen kopen in de shop.
Er zijn zoveel oplossingen, dat op staande voet ontslaan gewoon een uiting is van je eigen frustratie als werkgever. Daarnaast wat moet je als werkgever met jezelf doen als je producten uit je eigen winkel pakt, waar werknemers bij zijn? Je geeft dan toch zelf het voorbeeld. En voor jezelf stellen, dat het jouw producten zijn, is als werkgever denk ik niet de slimste houding. Want dan creëer je juist een houding bij werknemers dat ze zich niet verantwoordelijk voelen. Daarnaast, als het goed is, is een deel van de verkoopprijs van het product bedoeld om de salarissen te betalen.
Ik denk inderdaad dat de zaak ook wel een beetje uit de hand is gelopen door het bij de rechter voor te dragen. Ik snap wel heel goed dat een werkgever een werknemer niet meer kan vertrouwen en dat is uiteraard wel van belang voor een werkrelatie.