Op 4 augustus 2006 deed de kantonrechter in Rotterdam een opmerkelijke uitspraak. De arbeidsovereenkomst van een hoofd P&O werd op haar verzoek ontbonden onder toekenning van een relatief hoge vergoeding, omdat de werkgever zich in het kader van de reïntegratie niet als een goed werkgever had gedragen.
Een werkneemster verzoekt ontbinding van haar arbeidsovereenkomst. Zij is gedeeltelijk arbeidsongeschikt wegens klachten aan haar schouder, waardoor zij haar rechterarm niet kan belasten. De medisch specialist heeft aan de verzoekster in deze zaak rust voorgeschreven. De bedrijfsarts is een aantal weken later, na interventie van de leidinggevende van verzoekster, van oordeel dat verzoekster, hoewel er geen verbeteringen zijn opgetreden, eerst voor halve dagen en vervolgens voor hele dagen aan het werk kan gaan, mits het werk passend is. De bedrijfsarts is hiermee afgeweken van een eerder opgesteld plan van Aanpak, zonder daarvoor medische gronden aan te voeren. Volgens verzoekster was er geen sprake van aangepast werk en werd zij bij haar werkzaamheden niet ondersteund door collega’s. De klachten zijn daardoor verergerd. Zij verzoekt ontbinding van de arbeidsovereenkomst onder toekenning van een vergoeding.
De kantonrechter kent haar een vergoeding toe met correctiefactor 1,4, exact het bedrag dat de werkneemster had gevraagd. Daarbij werd overwogen dat onder de gegeven omstandigheden de werkgever met het oog op de belangen van de werkneemster in redelijkheid niet mocht vertrouwen op de juistheid van het tweede advies. De bedrijfsarts is, zonder uitleg, duidelijk en in het nadeel van de werkneemster afgeweken van het overeengekomen Plan van Aanpak. Dit kon de werkgever niet zijn ontgaan, aldus de kantonrechter. Uit de uitspraak blijkt voorts dat de werkgever bij de Arbodienst een beeld had gecreëerd van zijn betrokkenheid bij de werkneemster en van de mogelijkheden die bestonden om haar arm bij haar taken te ontzien, die niet klopten met de realiteit en evenmin met het standpunt at hij in zijn contacten met de werkneemster zelf had uitgedragen.
De kantonrechter oordeelde dan ook dat de werkgever zich in verband met de reïntegratie van de werkneemster geenszins als een goed werkgever heeft gedragen en kent genoemde vergoeding toe. Bij de bepaling van die vergoeding is overigens rekening gehouden met het feit dat de werkneemster de werkgever ook nog eens aansprakelijk stelt voor de klachten aan haar schouder. Dit kan er dus ook nog eens bijkomen!
Lees ook:Kantonrechter kent vergoeding toe tegen correctiefactor c = 3
Lees ook:Terechte weigering urenspreiding door de werkgever
Lees ook:Langdurige arbeidsongeschiktheid heeft invloed op hoogte ontbindingsvergoeding
Lees ook:Ontbinding arbeidsovereenkomst met zieke werkneemster, waarbij c-factor is gesteld op 1,5.
Lees ook:Kantonrechter negeert adviezen van het UWV